رژیم منحوس پهلوی که بعد از کودتاى 28 مرداد سال 1332 روز به روز به سوی آمریکایی شدن پیش می رفت و موجودیت خود را هر چه بیشتر در گروحمایت بیگانگان و بویژه آمریکا مىدید ، به دلیل فقدان پایگاه مردمى ، دست به دامان حمایت از بیگانگان شد . در سال 1343 دولتحسنعلى منصور، لایحه حق قضاوت کنسولى (کاپیتولاسیون) را براى مستشاران آمریکا، که هر روز تعدادشان در ایران افزون مىشد از تصویب مجلس گذراند. حضرت امام خمینی( ره) علیه این اقدام دست به اعتراض زد و طى یک سخنرانى، شدیدا نظام را مورد حمله قرار داد. رژیم نیز عکس العمل نشان داد و فورا مامورین خود را به قم گسیل داشت و ایشان را یکسره به فرودگاه مهرآباد آورده و روز سیزده آبان به ترکیه تبعید کردند و به خیال خود ریشهامواج را قطع کردند ولى، حوادثى که به دنبال آن اتفاق افتاد نشان مىدهد که این خیال تا حد زیادى خام و خوش باورانه بوده است. زیرا پس از تبعید امام مردم باز هم به شدت عکس العمل نشان مىدهند.
امام خمینی( ره) چهارم آبان 1343 در پیامی به ملت ایران تاکید کردند : براساتید دانشگاه است که جوانان را از آنچه زیرپرده است مطلع کنند. بر جوانان دانشگاهی است که با حرارت با این طرح (اشاره به تصویب لایحه کاپیتولاسیون) مفتضح مخالفت کنند، با آرامش وبا شعارهای حساس مخالفت دانشگاه را به ملتهای دنیا برسانند. بر دانشجویان ممالک خارجه است که در این امرحیاتی که آبروی مذهب و ملت را در خطر انداخته ساکت ننشینند.
حق قضاوت کنسولی وضعیتی است که از سوی یک کشور ( که معمولا تحت الحمایه یا تحت قیمومت است ) به کشوردیگری اعطا می شود . بر اساس این حق تمامی اتباع کشور صاحب حق در کشور معطی حق ، توانایی انجام هرگونه جرمی را دارند و دادگاههای کشور معطی حق صلاحیت رسیدگی به جرایم افراد کشور مزبور را ندارند .