امروزه از آمار به عنوان علمی که در شاخص های توسعه نقش به سزایی ایفا می کند، یاد می کنند. داشتن اطلاعات دقیق و جستجو در ارقام و اطلاعات در این زمینه، کار دولت ها را در بر نامه ریزی برای آتیه آسانتر می کند.
اداره ثبت احوال کشور درسال 1297 هجری شمسی به منظور ثبت احوال شخصیه (تولد، وفات، ازدواج، طلاق) افراد تاسیس شد. در همین زمینه در سال 1303 هجری شمسی آیین نامه ای به تصویب رسید و در این آیین نامه اداره ای به عنوان مسوول آمار، مشخص و مسولیت جمع آوری و متمرکز کردن اطلاعات بر عهده وزارت کشور قرار گرفت. همچنین در خرداد ماه سال 1318 هجری شمسی اولین قانون سرشماری از تصویب نمایندگان مجلس شورای ملی گذشت. بر اساس این قانون سرشماری نفوس از دهم اسفندماه همان سال در شهر تهران و در سال 1319 و 1320 هجری شمسی در 33 شهر کشور به تدریج به مرحله اجرا درآمد. پس از آن دراسفند ماه سال 1331 هجری شمسی سازمان همکاری آمار عمومی تشکیل شد و در فروردین ماه سال 1332 هجری شمسی، قانون آمار و سرشماری به تصویب رسید. در این سال اداره آمار و سرشماری از اداره کل آمار و ثبت احوال جدا و به سازمان همکاری آمار عمومی ملحق شد. با این حال در سال 1334 هجری شمسی این اداره به اداره آمار عمومی تغییر نام یافت و پس از آن درسال 1335 هجری شمسی اولین سرشماری عمومی نفوس را در کل کشور به اجرا درآورد. با تاسیس این اداره، فعالیتهای آماری شکل جدی تری به خود گرفت و پس از آن به تدریج آمارگیری کشاورزی در سال 1339، آمارگیری نمونه ای نفوس در سال 1342، سرشماری صنعتی در سال 1342و آمارگیری بودجه خانوار در سال 1342 به مرحله اجرا در آمدند. نیاز روزافزون دستگاههای برنامه ریزی کشور به آمار و اطلاعات و ضرورت همکاری بسیار نزدیک سازمان اصلی تولیدکننده آمار با دستگاه برنامه ریزی، موجب شد تا براساس قانون 1344 هجری شمسی، اداره آمار عمومی از وزارت کشور جدا و با نام مرکز آمار ایران به سازمان برنامه و بودجه وابسته شود. همه ساله چنین روزی به عنوان روز آمار و بر نامه ریزی در کشور گرامی داشته می شود.