پس از آنکه رژیم پهلوی نتوانست حضرت امام خمینی ره را از تبلیغ اصول دین اسلام و احیای اندیشه حکومت اسلامی بازدارد تصمیم گرفت که ایشان را تبعید کند . به همین دلیل پس از قیام 15 خرداد 1342 رژیم به دنبال بهانه ای برای حذف شخصیت حضرت امام خمینی ره می گشت ، غافل از اینکه اندیشه های آن حضرت در دل و جان مردم نفوذ یافته بود . به نظر تصمیم گیران رژیم پهلوی در این حوزه تنها گزینه ای که معقول به نظر می رسید ، تبعید حضرت امام خمینی ره بود ، چراکه شخصیت آن حضرت به حدی بزرگ و شناخته شده در میان آحاد مردم بود که آنان حتی نمی توانستند اجازه تصور حذف فیزیکی آن حضرت را به خود بدهند. براین اساس بود که در شب سیزدهم 1343 ه ش صدها کماندو چتر باز مسلح به همراه ماموران ساواک به سرپرستی سرهنگ مولوی رییس ساواک تهران ، بیت آن حضرت را محاصره کردند و از بام و دیوار وارد منزل امام ره شدند وپس از ضرب و شتم حاضران در منزل ، امام خمینی ره را دستگیر کردند و ایشان را به تهران انتقال دادند . رژیم فردای آن روز نیز امام خمینی ره را از فرودگاه تهران به ترکیه تبعید کرد . ساواک به همین مناسبت در اطلاعیه ای اعلام داشت :" طبق اطلاع موثق و شواهد کافی چون رویه روح الله موسوی خمینی وتحریکات مشارالیه علیه منافع ملت و امنیت و استقلال و تمامیت ارضی تشخیص داده شد لذا در تاریخ 13 آبان 1343 از ایران تبعید گردید." جرم امام خمینی ره در آن روزگار تنها پایداری و حمایت از استقلال و آزادی ملت مسلمان ایران ، مخالفت با اصلاحات ارضی شاه - که بیشتر یک مانور سیاسی در جهت تحمیق توده ها بود - ، مبارزه با احیای کاپیتولاسیون و مبارزه با انحرافات سیاسی رژیم بود . پس از انتشارخبر تبعید امام تظاهرات وسیعی درنقاط گوناگون ایران به نشانه اعتراض به این عمل شاه برپا شد.