آندره مالرو ، نویسنده ، سیاستمدار و خاور شناس شهیر فرانسوی در خانواده ای متمول دیده به جهان گشود . وی پس از گذراندن دوران دبیرستان به دانشکده رفت و به فراگرفتن زبان ها و ادبیات مشرق زمین پرداخت . مالرو در اوان جوانی و در بین سالهای 1925 تا 1927 به سرزمین هندوچین سفر کرد و در جنبش های آزدایخواهی این کشور ها شرکت جست . او همچنین در جنگ های اسپانیا در بین سالهای 1936 تا 1939 میلادی شرکت کرد و پس از کوشش های سیاسی به فرانسه بازگشت و به کارهای ادبی سرگرم شد . آندره مالرو در حالی پا به عرصه زندگی ادبی  گذاشت که جنگ جهانی اول اروپا را در هم شکسته بود. جنگ پایان یافته بود اما  برای اولین بار زیان وارده به فاتحان به بزرگی خسارتی بود که شکست خوردگان متحمل گشته اند. تشویش بر فکر و روح انسان این دوره حاکم شده بود و ارزشهای سنتی به سختی متزلزل شده بودند . گذشتن از چنین شرایطی نیازمند کوشش فکری و ذهنی خاصی است. بنابراین نویسندگان این دوره همچون مالرو متعهد شدند تا مفهوم جدیدی از انسان، به انسانهای خسته از جنگ ارائه دهند  . مالرو نویسندگی را از راه روزنامه نگاری آغاز کرد . نخستین کتاب او به نام فاتحان در سال 1928 منتشر شد . زندگی مالرو بیشتر وقف کوشش های سیاسی و ادبی شده است . نوشته های او همه از تجربه های سیاسی و کوشش های اجتماعی متاثر است . او جنبش ها ، انقلاب ها و فداکاری های آزادی خواهی را که بیشر رنگ شرقی دارند به تصویر می کشد . کتاب های ضد خاطرات ، سرنوشت بشر و امید بشر او را به شهر ت بسیار رساندند . کتاب روانشناسی هنر وی داستانی است که به اوج زیبایی شناسی دست یازیده است .

در چنین روزی در سال 79    وحشت عمومی اروپا را فرا گرفت . این وحشت ناشی از خبر گذر یک ستاره دنباله دار از آسمان اروپا بود .

حاج  شیخ ابوالحسن شعرانى ، از شخصیتهاى برجسته جهان اسلام در سال 1320 ه ق  در تهران و در خانواده اى روحانى  دیده  به جهان گشود . وی تحصیلات ابتدایی را نزد پدرش ، شیخ محمد تهرانى  آموخت و بعدها برای فراگیری دروس عالی تر   وارد مدرسه مروى تهران شد و  ادبیات عرب ، فارسى ، منطق ، فقه ، اصول ، فلسفه ، ریاضیات  و... رادر این مدرسه آموخت. آیة الله حاج میرزا مهدى آشتیانى ،  میرزا محمود قمى و حبیب الله ذوالفنون از جمله استادان او در این مدرسه بودند . میرزا ابوالحسن ، در دوره جوانى به قم رفت و درمحضر استادانی چون  آیة الله حاج شیخ عبدالکریم حائرى  و حاج شیخ عبدالنبى نورى به ادامه تحصیل پرداخت .وی پس از آن رهسپار  نجف اشرف شد  و در آنجا نیز  از محضر استادانی  چون  سید ابوتراب خوانسارى بهره های فراوان برد . شیخ ابوالحسن شعرانى پس از تکمیل تحصیلات علمى و  در اوج استبداد رضا خانى ، به تهران بازگشت و شروع به تبلیغ و تدریس علوم اسلامی   کرد.
علامه شعرانى علاوه بر مهارت کافى در فقه و اصول و تفسیر و حدیث و فلسفه و ریاضى و عرفان و کلام و...، با زبان های عربی ،  فرانسه ،  ترکى ،  انگلیسى و  عبرى آشنایی کامل داشت . علامه درطول عمر پر برکت خویش شاگردانى فرزانه و حکیم و فقیه هم تربیت کرد که از میان آنها می توان به آیة الله میرزا هاشم آملى ، آیة الله عبدالله جوادى آملى ،  آیة الله  حسن حسن زاده آملی  ،  على اکبر غفارى و  محدث ارموى  اشاره کرد  .

وی آثار قلمى چندی نیز از خود به جای نهاد که از میان آنها می توان به حاشیه بر مجمع البیان (در ده جلد) ،  تصحیح کامل تفسیر صافى (در دو جلد) ،  حواشى و تعلیقات بر تفسیر منهج الصادقین (در ده جلد) ، مقدمه و حواشى و تصحیح کامل تفسیر ابوالفتوح رازى (در دوازده جلد)، نثر طوبى ، دائره المعارف اصطلاحات قرآن ، از الف تا حرف صاد،  تجوید قرآن ،   حاشیه ، تحقیق و صحیح کتاب وافى اثر مرحوم فیض کاشانى (در سه جلد) ،  تعلیقات بر شرح اصول کافى اثر ملا صالح مازندرانى ، (در دوازده جلد) ،  تعلیقات بر وسائل الشیعه (از جلد 16 تا 20) ، حاشیه بر ارشاد القلوب دیلمى، ترجمه و شرح دعاى عرفه سید الشهداء علیه السلام ، ضمیمه کتاب فیض الدموع ،  ترجمه و شرح مفصل صحیفه کامل سجادیه ،  تحقیق و تصحیح جامع الرواة ،  رساله در علم درایه ،  المدخل الى عذب المنهل ،  شرح کفایة الاصول  آخوند خراسانى ، شرح تبصره علامه حلى ، حاشیه کبیره بر قواعد ،  رساله در شرح شکوک صلاة در عروة الوثقى ،  فقه فارسى و مختصر براى تدریس در مدارس ، مناسک حج با حواشى چند تن از مراجع تقلید  ،  شرح تجرید الکلام  ، حاشیه بر فصل الخطاب محدث نورى ، کتاب راه سعادت در اثبات نبوت و رد شبهات یهود و نصارا ،  ترجمه کتاب الامام على صوت العدالة الانسانیة نوشته جرق جرداق ، تعلیقاتى بر کتاب محمد پیامبر و سیاستمدار نوشته مونتگمرى وات ،   اصطلاحات فلسفى ،  مقدمه و حواشى محققانه بر اسرارالحکم سبزوارى ،  شرح عمل به زیج مبتنى بر هیئت جدید ،   تعلیقه و مستدرک تشریح الافلاک با اشاره به هیئت جدید ،  هیئت فلاماریون ،   تقاویم  شبانه روزى ،  ترجمه نفس المهموم  حاج شیخ عباس قمى ، مقدمه ، تصحیح و تحقیق کشف الغمه ،  مقدمه و تصحیح منتخب التواریخ ،  مقدمه کتاب وقایع السنین خاتون آبادى ،  مقدمه ، صحیح و تعلیقات بر کتاب روضة الشهداء ، تصحیح کامل و مقدمه و حاشیه بر جلد اول و سوم کتاب نفایس الفنون فى عرابس العیون نوشته محمود آملى اشاره کرد . سرانجام آن عالم ربانی بر اثر ضعف و بیمارى قلب و ریه در چنین روزی در سال 1352 ه ش به دیار باقی شتافت .پیکر او را  در جوار ملکوتى حضرت عبدالعظیم حسنى ، روبروى باغ طوطى ، به خاک سپردند .